Aventuryna to wyjątkowe szkło o niebieskim kolorze, które zawiera drobinki miedzi, dające mu wyjątkowy, iskrzący się efekt. Zostało odkryte na początku XVII wieku przez szklarzy z Wenecji. Dzisiaj jest przede wszystkim wykorzystywane do tworzenia dzieł sztuki i jest cenione za niepowtarzalny sposób, w jaki odbija światło.

Minimalistyczny i elegancki design tarczy z awenturyny doskonale komponuje się z neoklasycznym stylem zegarka Redentore, który czerpie inspirację z architektury Palladia. Jej blask oraz błyszczące drobinki miedzi dodają wyjątkowości. Materiał ten, słynący z piękna, przywołuje uczucie tradycji i historii, idealnie pasując do bezczasowego wzornictwa tego zegarka.

Mówi się, że w XVII wieku nazwa "awenturyna" pochodzi od terminu "avventura", który wskazuje na niepewną i ryzykowną operację. Weneccy szklarze, którzy jako pierwsi wyprodukowali awenturynę, zrobili to przypadkowo, wylewając fragmenty miedzi do niebieskiej pasty szklanej. Począwszy od roku 1644, technika wytwarzania została skodyfikowana, a weneckie artefakty z awenturyny szybko stały się najbardziej cenione w tamtym czasie. Litografia precyzyjnie przedstawia wizytę Doża w warsztatach na wyspie Burano, dystrykcie produkcji tego szkła.

Awenturyna jest materiałem trudnym do opanowania, głównie z powodu fragmentów miedzi dodawanych do stopionego szkła, które układają się równomiernie podczas wolnego procesu chłodzenia. Aby stworzyć komponenty o wysokiej precyzji, awenturyna jest cięta na zimno, jakby była twardym kamieniem. Dzisiaj produkcja tego materiału jest nadal bardzo ograniczona właśnie z powodu jej złożoności i znaczącej wiedzy specjalistycznej, która jest wymagana.